به گزارش هواداری نیوز؛ در حالی که مرحله گروهی مسابقات جام ملت‌های 2023 قطر به روزهای انتهایی خود نزدیک می‌شود، نکات مهمی از سبک و شیوه بازی کشورهای حاضر در این دوره به ذهن متبادر می‌گردد. شرایطی که در آن مشخص گردید فوتبال آسیا همچنان خام و گاهی غیرقابل پیش‌بینی است و تصور اینکه این فوتبال موفق بشود در آوردگاه جهانی به موفقیت‌های پایداری برسد و به تعبیری قهرمان جهان گردد، بیشتر از گذشته غیرممکن شده است. با این مقدمه نگاهی به دورنمای فوتبال قاره کهن بر اساس آنچه در دور گروهی مسابقات جام ملت‌ها اتفاق افتاد خواهیم انداخت:
ژاپن و سال 2055
سرعت ژاپن در فوتبال آنقدر بود که بتواند به مرحله‌ای برسد که علاوه بر تبدیل شدن به مدعی اول قهرمانی در فوتبال ملی و باشگاهی آسیا، رؤیای برتر خود را در قهرمانی جهان در سال 2055 ببیند. سامورایی‌ها برای رسیدن به این مهم به لحاظ روحی و روانی و مسائل مربوط به فرهنگ و اقتصاد تلاش‌های فراوانی کردند و در نهایت در مسیر درست این مقوله قرار گرفتند. اما آنچه در دو تورنمنت جام جهانی و جام‌ملت‌های آسیا در اردوگاه ژاپن اتفاق افتاد دو نکته مهم را درباره آنان به ذهن متبادر کرده است؛ ابتدا اینکه ژاپنی‌ها به لحاظ درون مایه و ذات فوتبال، نسبت به کشورهایی چون ایران، عراق و حتی کره جنوبی، در سطح پایین‌تری قرار دارند. دوم اینکه زیرساخت‌های مناسب و استاندارد تنها نیمی از شرایط پیشرفت را فراهم می‌کند. " این نکته را شرایط فوتبال برزیل به خوبی اثبات کرده است." بنابراین باید اذعان داشت؛ ژاپن برای اینکه به آرزوی بزرگ خود یعنی قهرمانی جهان درسال 2055 برسد، علاوه بر زیر ساخت‌های فوق العاده و در کنار تقویت فرهنگ فوتبال، لازم است در خصوص تقویت ذهنیت اصیل این رشته در بین مردمان خود اقداماتی انجام بدهد.
کره جنوبی و اندیشه‌های متفاوت
اگر به تاریخ فوتبال کره جنوبی نگاهی بیاندازیم متوجه اندیشه‌های متفاوت آنان در فوتبال آسیا خواهیم شد. گویا کره جنوبی تمایل چندانی به موفقیت در فوتبال قاره‌ای ندارد و تمام تمرکز خود را به مسابقات جهانی معطوف کرده است. موضوعی که آن را در مقام چهارمی آنان در مسابقات جام جهانی 2002 می‌توان استنباط کرد. به عبارتی قدرت فوتبال این کشور با تعداد قهرمانی‌های آنان در آسیا خوانایی ندارد و تورنمنت‌هایی چون جام‌ملت‌ها و مسابقات آسیایی، تبدیل به فرصت کره جنوبی برای تدارک بیشتر جهت حضور قدرتمندتر در جام جهانی شده است. نمایش بازیکنان کره جنوبی در دور گروهی مسابقات اخیر و خونسردی مضاعف آنان نیز گویای این مطلب است که آنان در اندیشه راه میانبر قهرمانی هستند و انرژی خود را برای بعد از اتمام این جام ذخیره کرده‌اند.
ایران شاید وقتی دیگر
فوتبال ایران غنی است و در یک تعریف جامع می‌توان گفت؛ در هر کوچه و محله ایران می‌توان چند تیم مدعی تشکیل داد. درون مایه فوتبال این کشور با برزیل قابل مقایسه است و به جرأت می‌توان گفت تیم دوم و حتی سوم ایران اگر بدرستی تدارک ببیند قادر است قهرمانی آسیا را در هر رده‌ای بدست آورد. اما آنچه در ساختار فوتبال ایران در جریان می‌باشد، فاصله معناداری با داشته‌های آن دارد. در این شرایط رسیدن به قهرمانی قاعدتا باید براساس غیرت بازیکنان و کمی هم چاشنی شانس باشد. با این تفاسیر موفقیت تیم ملی فوتبال ایران در جام هجدهم نیز در گروی غیرمنتظره‌هایی است که در اکثر مواقع در مسیر مخالف خواسته‌های این تیم رقم خورده است. به جرأت باید گفت: ایران به لحاظ قدرت و خلاقیت بازیکنانش، به راحتی قادر است از سد ژاپن، کره جنوبی و دیگر مدعیان بگذرد اما به لحاظ قرار گرفتن در مسیر مناسب راه درازی با تمامی مدعیان دارد. در این شرایط باید در مورد موفقیت‌های پایدار تیم ملی فوتبال ایران و حتی قهرمانی در جام ملت‌ها اعتراف کرد؛ " ایران شاید وقتی دیگر"
عربستان در حال آزمون و خطا
عربستان بعد از آنکه در سال‌های انتهایی دهه هشتاد و سال‌های ابتدایی دهه نود میلادی " فاصله بین سال‌های 1984 تا 1996 " تبدیل به قدرت بلامنازع فوتبال قاره کهن شده بود، در سراشیبی ناکامی قرار گرفت. اما عربستانی‌ها شیوه جدیدی را برای احیای فوتبال خود در نظر گرفتند و با جذب ستاره‌های فوتبال دنیا قصد دارند به سطح اول فوتبال آسیا بازگردند. در حقیقت فوتبال عربستان در حال آزمون و خطاهایی است که در فوتبال ژاپن و حتی قطر نیز به نحو دیگری انجام شده و نتایج متفاوتی را داشته است. با این حال حضور بازیکنانی چون کریستیانو رونالدو، کریم بنزما، سادیو مانه و نیمار تأثیرات مثبتی در فوتبال عربستان داشته است. موضوعی که در کنار پرداختن به زیرساخت‌های ضروری به مرحله رسیده است که چند مسابقه مهم مربوط به لیگ فوتبال اروپا به میزبانی عربستان برگزار شده و حضور مرد باتجربه‌ای چون روبرتو مانچینی روی نیمکت آنان که به هیچ عنوان با بازیکنان این تیم تعارف ندارد، شرایط جدیدی را بر فوتبال آنان حاکم کرده است. تفکری که اگر به قهرمانی در جام هجدهم منجر نگردد در فصول بعد حرفهای بیشتری برای گفتن خواهد داشت.
قطر، صرفا زیرساخت‌ها
از هنگام که قطری‌ها بازیکنان سایر کشورها را به خدمت گرفتند و سپس با ساختن ورزشگاه‌های مدرن شکل و شمایل نوینی به فوتبال خود دادند و حتی موفق شدند جام جهانی را به بهترین شکل ممکن برگزار کنند، این واقعیت به وضوح آشکار شد که فوتبال قطر صرفا به زیر ساخت‌های سخت افزاری توجه دارد و در خصوص اصل و پایه فوتبال نمی‌تواند گام مؤثری بردارد. حتی قهرمانی در آسیا نیز این شرایط را تغییر نداده و همگان دیدند که این کشور علیرغم میزبانی، حرف چندانی برای گفتن در جام جهانی نداشت. با این حال رفت و آمد‌های حاصل از وجود ورزشگاه‌ها و کمپ‌های مجهز می‌تواند در بلند مدت ذات فوتبال قطر را نیز تحت الشعاع قرار داده و به مرور در این زمینه نیز به آنان اعتبار ببخشد.
عراق و دورن‌مایه های قوی
عراق همچون ایران در زمینه فوتبال حاصلخیز است. بازیکنان عراق با چاشنی قدرت و غیرت حتی توانستند در میان ناباوری جام ملت‌های 2007 را به بغداد ببرند. مسائل گوناگونی همچون جنگ و ضعف‌های مفرط اقتصادی از جمله دلایلی است که به فوتبال عراق ضربه زده است. اما عراقی‌ها در لابلای تمام مشکلات نیم نگاهی به زیرساخت‌ها و تجهیز ورزشگاه‌ها و نیز پرداختن به فوتبال پایه داشتند و حاصل آن را می‌توان در بازی بی‌نقص آنان مقابل ژاپن مشاهده کرد. فوتبال عراق چنانچه با آرامش دیپلماتیک همراه شود، یقینا تبدیل به قدرت درجه یک آسیا خواهد شد و در بازه زمانی کوتاه مدت به موفقیت‌های پایدار دست خواهد یافت.
استرالیا و فرصت‌طلبی
نماینده قاره اقیانوسیه سال‌ها بود که به سختی راهی جام جهانی می‌شد. بعد از پیوستن آنان به کنفدراسیون آسیا همگان بر این باور بودند که وزن فوتبال آسیا با حضور استرلیا بالا خواهد رفت اما این مهم نه تنها اتفاق نیفتاد بلکه تبدیل به فرصت بزرگ آنان برای صعود آسان به جام جهانی شد. در حال حاضر استرالیا علیرغم قرار گرفتن در بین قدرت‌های اول آسیا، به هیچ عنوان شخصیت قهرمانی ندارد و گویا فوتبال این کشور در مسیر سقوط قرار گرفته است.
ازبکستان سخت کوش
ازبکستان جدا شده از فرهنگ فوتبال روسیه "شوروی" و با درون مایه‌های فوتبال ایران و همچنین با داشتن فیزیک مناسب که حاصل شرایط آب و هوایی این کشور است، همواره در فوتبال آسیا سختکوش ظاهر شده است. اما به نظر می‌رسد فوتبال ازبکستان هنوز به این باور نرسیده است که می‌تواند برای قهرمانی بجنگد. این بدان معنا است که ازبکستان راه درازی برای رسیدن به شرایط مطلوب داشته و صرفا با ارایه بازی‌های پُرنوسان معادلات قهرمانی را تغییر می‌دهد. با این حال فوتبال ازبکستان قابل احترام بوده و رویارویی با آنان برای هرحریفی سخت است.
تلاش برای ماندن و دیده شدن
تعداد تیم‌هایی که برای ماندن و دیده شدن در جام هجدهم حضور دارند و احتمال شگفتی از جانب آنان محتمل می‌باشد، بیشتر از گذشته شده است. اردن، تایلند، سوریه، امارات متحده عربی، ویتنام، عمان و حتی هنگ کنگ با صعود به مرحله نهایی مسابقات جام‌ملت‌ها نشان دادند که در اندیشه فعالیت صحیح در فوتبال آسیا هستند و رگه‌هایی از حرفهای گری در دورنمای فوتبال آنان دیده می‌شود. این بدان معنا است که این کشورها تلاش بی وقفه‌ای را برای ماندن و دیده شدن آغاز کرده تا به مرحله برسند که بتوانند به قهرمانی نیز بیاندیشند.
آسیا، فوتبالی که نمی‌تواند مدعی باشد
دورنمای فوتبال آسیا و آنچه در دورگ روهی مسابقات جام ملت‌های قطر دیده شد، این موضوع را مشخص کرد که فوتبال آسیا، فوتبالی است که با این شرایط نمی‌تواند مدعی باشد. حتی ژاپن قدرتمند، کره جنوبی همیشه مدعی، ایران با غیرت و عربستان تدارک دیده نیز در حد و اندازه قهرمانی ظاهر نشده و این موضوع در تقابل با قدرت‌های اول فوتبال دنیا نمود بیشتری پیدا خواهد کرد. جایی که هیچ یک از نمایندگان قاره کهن شانس متوسطی برای درخشش و موفقیت در فوتبال جهان را نداشته و صرفا باید به اتفاقات نادر فوتبال و قرار گرفتن در بین هشت و یا چهار تیم برتر فوتبال جهان آن هم به طور اتفاقی دلخوش باشد.
نویسنده: حسن صانعی پور
نظرات بگذارید...