هواداری نیوز؛ در هشت فصل گذشته تنها باشگاهی که به لحاظ تدارک و ثبات لیاقت قهرمانی داشته، بی‌گمان پرسپولیس تهران بوده است. شش قهرمانی و دو نایب قهرمانی در این فصول توسط باشگاهی بدست آمده که توانسته است با شایستگی به دو فینال لیگ قهرمانان آسیا صعود کند و اگر دچار بدشانسی نمی‌شد، چه بسا دومین باشگاه دوستاره ایران نیز نام می‌گرفت. اما حال روز قرمزپوشان پایتخت در نیم فصل اول بیست و سومین دوره لیگ برتر فوتبال ایران مناسب نبوده و به این بهانه نگاهی به شرایط این باشگاه خواهیم انداخت:
از برانکو تا برانکو
برانکو ایوانکویچ که به خاطر حضور در کادر فنی تیم ملی "دستیار و سرمربی" با فوتبال ایران آشنایی کامل داشت، منجی پرسپولیس شد. پرسپولیس در فاصله سال‌های 1387 تا 1394 به لحاظ نتیجه‌گیری و کسب جام در بدترین شرایط خود قرار داشته و هواداران متعصب این تیم اعتراضات خود را به انحای مختلف به مدیریت و نیز کادر فنی این تیم اعلام داشتند. ورود برانکو به پرسپولیس باعث شد نظم و دیسیپلین لازم به مجموعه فنی قرمزپوشان بازگشته و برانکو در اولین سال حضور در پرسپولیس صرفا به خاطر تفاضل گل کمتر در جایگاه دوم پانزدهمین دوره لیگ برتر فوتبال ایران ایستاد. اما سرمربی کروات پرسپولیس توانست با جذب مهره‌های مورد نیاز و نیز حذف بازیکن سالاری که سال‌ها در باشگاه پرسپولیس تبدیل به معضل بزرگ این باشگاه شده بود، در فصل شانزدهم با اقتدار کامل به قهرمانی برسد و این موفقیت بزرگ را در دو فصل بعد از آن نیز تکرار نماید. تیمی که برانکو در انتهای حضورش در پرسپولیس تحویل کالدرون داد، تیمی بود که حریفان داخلی و خارجی از رویارویی با آن هراس داشتند. در فاصله فصول نوزدهم تا بیست و سوم که به جز مقطعی کوتاه، هدایت قرمزپوشان با یحیی گل‌محمدی بود، هرچند به سه قهرمانی و یک نایب قهرمانی و کسب چند سوپر جام منتهی شد، اما نمودار قدرت این باشگاه که در زمان برانکو با سرعتی مثال‌زذنی در حال صعود بود، در مسیری افقی قرار گرفته و در فصل جاری نزولی معنادار داشت تا بار دیگر صحبت از بازگشت مردی به میان بیاید که پایه‌گذار پرسپولیس نوین بود. از خصوصیات بارز برانکو تغییرات مثبتی بود که حال و هوای تازه‌ای در ابتدای هر فصل به قرمزپوشان می‌بخشید.
گل‌محمدی و نقاط قوت و ضعف
اولین حضور یحیی گل‌محمدی در پرسپولیس چندان درخشان و موفق نبود. اما سرمربی مستعفی پرسپولیس با حضور در چند باشگاهِ کمتر مدعی تبدیل به مرد غیرقابل انکار فوتبال پرسپولیس و ایران شد. با این حال یحیی گل‌محمدی علیرغم اینکه در کسب نتیجه و قهرمانی موفق بوده دارای نقاط قوت و ضعفی است که گاهی تقابل آنان شرایط پرسپولیس را متزلزل کرده است. بزرگترین نقطه قوت گل‌محمدی بازی‌خوانی درست و هوش و ذکاوت او در تعریف و اتخاذ تاکتیک است که باعث گردیده بازیکنان این تیم در اکثر بازی‌‌ها با مالکیت خیره کننده و قابل توجهی حاضر شوند. نکته‌ای که قدرت تفکر و تغییر تاکتیک را از حریفان آنان گرفته و قرمز پوشان حتی در بدترین شرایط نیز قدرت خود را بر حریفان دیکته کرده‌اند. اما ضعف بزرگ گل‌محمدی را باید عدم کنترل احساساتی بدانیم که گاهی شیرازه تیمش را دگرگون کرده است. اعتراضاتی که اغلب تمرکز وی و کادر فنی‌اش را برهم ریخته و اوج آن را باید در چند مسابقه اخیر این تیم در لیگ برتر و حتی لیگ قهرمانان آسیا مشاهده کنیم. اینکه گاهی توپ ناکامی از طرف قرمزپوشان به زمین داور و عوامل خارجی می‌افتد، به تعبیری بهانه‌های بزرگی است که در اوقات ناکامی گرفته شده و پاسخ مناسبی برای آن وجود ندارد.
پرسپولیس و شخصیت قهرمانی
با این حال پرسپولیس همچنان شخصیت قهرمانی دارد و از این منظر در رأس لیگ فوتبال ایران قرار گرفته است. تیمی که قادر است حتی با حضور جوانان گمنام به حریفان فشار بیاورد و در ابتدای هر مسابقه‌ای همیشه چند گل از تمام تیم‌های دیگر پیش است، یقینا به شرایطی گام نهاده است که آن را باید شاخص و میزان قهرمانی دانست. اما آنچه در این بین مجهول مانده اینکه چرا قرمز پوشان این شخصیت را تقویت ننموده و در مسابقات برون‌مرزی از آن به نحو صحیحی استفاده نکرده‌اند؟
مدیریت و سلایق گوناگون
پرسپولیس در طول سال‌های منتهی به قهرمانی هشت مدیرعامل را روی صندلی مدیریت خود دیده است. مسلما هر یک از آن مدیران نقشی در موفقیت پرسپولیس داشته اما سلایق گوناگون آنان همان نقطه ضعفی است که علیرغم قهرمانی‌های پی درپی، نتوانسته پرسپولیس را تبدیل به قدرت درجه یک و بلامنازع آسیا و حتی ایران نماید. در حقیقت اوج هنر مدیران حفظ ثباتی بوده که صرفا چند قهرمانی را به آنان هدیه داده اما در پلکان باشگاهی حتی یک قدم آنان را پیش نیانداخته است. به تعبیری هیچکدام از مدیران این باشگاه موفق نشده‌اند در لابلای سلایق گوناگون خود علاوه بر ثبات تیمی، ثبات مدیریتی را در پرسپولیس حاکم نمایند.
فینال آسیا و اعتبار
قرمز پوشان در دو دوره لیگ قهرمانان آسیا موفق شده‌اند ضمن کسب قهرمانی در غرب آسیا به فینال این لیگ معتبر صعود کنند. حریفان پرسپولیس در فینال آسیا، به لحاظ قدرت تیمی و حضور بازیکنان خلاق به مراتب از پرسپولیس ضعیف‌تر بوده اما به لحاظ تدارک و شرایط روحی و روانی فاصله معناداری با آنان داشتند. همین نکته که ریشه در مسابقات داخلی دارد، عامل بزرگ ناکامی آنان در مسابقاتی است که به لحاظ اعتبار، موقعیت ویژه‌ای به فوتبال ایران می‌بخشد. با این حال حضور در دو فینال آسیا افتخار بزرگی است که در سال‌های اخیر صرفا توسط پرسپولیس رقم خورده است.
نایب قهرمانی و استارت برای بازگشت
درست بعد از آنکه قرمزپوشان در فصل بیست و یکم قافیه قهرمانی را به حریف سنتی خود باختند و در سکوی دوم ایستادند، استارت بازگشت آنان به شرایط گذشته زده شد. حتی قهرمانی فصل بیست ودوم نیز باعث نگردید که شرایط چند سال اخیر در سیمای آنان مشاهده شود. بازگشتی که اوج آن در نیم فصل جاری لیگ برتر فوتبال ایران و لیگ قهرمانان آسیا ملاحظه شد و کسب رتبه نازل سوم توسط سرخ‌پوشان پایتخت هرگز در حد نام و اعتبار آنان نیست. از طرفی رفت و آمدهای بی‌دلیل سرمربی که به استعفاهای چند گانه وی منجر گردید و با استعفای آخر وی وارد مراحل حساس‌تری نیز شد، وضعیت را بحرانی‌تر کرده است. این در شرایطی است که پرسپولیس در تمام نقاط زمین دارای ضعف بوده و لازم است در بازه زمانی نقل و انتقالات زمستانی به ترمیم آن بیاندیشد. ورود قرمزپوشان به مسائل مربوط به ابقای یحیی گل‌محمدی و یا تعیین جایگزین وی عملا باعث خواهد شد تا آنان با بدترین شکل ممکن نیم فصل دوم را آغاز کنند.
مصدومیت‌های ویران‌کننده
چند بازیکن در ترکیب پرسپولیس نقطه اتکا این تیم بوده و ضریب موفقیت آنان را به حداکثر رسانده‌اند. از آن جمله باید به مهدی ترابی، وحید امیری، مرتضی پورعلی‌گنجی و یاسین سلمانی اشاره کرد. مهدی ترابی در مقطعی با مصدومیت روبرو شد و در بازگشت وضعیت مطلوب گذشته را نداشت. وحید امیری همچنان به خاطر مصدومیت از روی سکو بازی‌های تیمش را دنبال می‌کند و مصدومیت نابه‌هنگام پورعلی‌گنجی و سلمانی پازل موفقیت پرسپولیس را برهم زده است. موضوعی که می‌توان آن را از دلایل عمده ناکامی پرسپولیس درفصل جاری بدانیم.
شائبه‌های مخرب
شایعه؛ تهمت، افتراء و وارد نمودن هجمه‌های مخرب همان معضل بزرگی است که در سال‌های اخیر دامن فوتبال ایران را گرفته است. در این بین حرف و حدیث‌های نادرستِ فراوانی نیز حول و حوش باشگاه پرسپولیس بوده و گاهی بدون پاسخ قرار گرفتن آن نیز شرایط را بدتر کرده است. اینکه پرسپولیس با تفکرات برتر مربیان و غیرت بازیکنان، موفق به کسب نتایج خیره کننده و کسب قهرمانی شده است، شکی نیست، اما اینکه در مورد چرایی این قضایا شفاف‌سازی درستی انجام نشده، بیشترین ضربه را به باشگاهی زده است که از پتانسیل ویژه‌ای برای کسب افتخارات در ایران و آسیا برخودار است. قدر مسلم اینکه باید از پرسپولیس برای تداوم موفقیت‌هایش به شکل صحیحی صیانت کرد.
حال و هوایی که به رنگ قهرمانی نیست
آنچه در هفته‌ها و روزهای اخیر حول و حوش باشگاه پرسپولیس دیده می‌شود، به رنگ قهرمانی نیست. شانس بزرگ این تیم تعطیلات نسبتا طولانی نیم فصل است که به آنان فرصت ریکاوری مجدد را می‌دهد. باید دید سرنوشت نیمکت این تیم چه خواهد شد؟ این روزها صحبت از بازگشت مردی است که توانسته است اعتماد حداکثری هواداران را به خود جلب کند. مرد مورد وثوقی که بودنش نشانه قهرمانی است. به هرحال پرسپولیس برای ماندن در کورس قهرمانی باید دقایق و لحظات پیش رو را غنیمت شمرده و تکلیف خود را برای ادامه فصل مشخص نماید. در غیر این صورت رقیبان برای بازگشت آنان لحظه‌ای درنگ نخواهند کرد.
نویسنده: حسن صانعی پور
نظرات بگذارید...