هواداری نیوز؛ شهرآورد یکصد و دوم سرخابی‌های ایران هرچند تفاوت‌هایی با دیگر دربی‌ها داشت، اما با نتیجه مساوی به پایان رسید تا همه چیز در پایان هفته دوازدهم به نفع سپاهان تمام شود. آنچه بیش از هر موردی در این دربی به چشم آمد، فرهنگ و اندیشه‌های ناصوابی بود که علل عمده آن را باید آماتوریسم حاکم بر فوتبال ایران بدانیم. با این حال نگاهی به شهرآورد عصر پنجشنبه سرخابی‌های پایتخت خواهیم انداخت:
پرسپولیس و بهانه‌ها
گویا قهرمانی‌های پی در پی قرمزپوشان، بیشتر از آنکه وزن قهرمانی آنان را افزایش بدهد، به بهانه‌های آنان افزوده است. یحیی گل‌محمدی باید بپذیرد که تیمش در شرایط ایده‌آل قرار نداشته و از دلایل آن باید به مصدومیت‌های ابتدای فصل و سقف بودجه اشاره کنیم. با این حال شاگردان یحیی گل‌محمدی در دربی یکصد و دوم، منظم و هدفمند بازی کردند و توانستند در دقایق زیادی مالکیت توپ را از آن خود کنند. اما چند نکته در مورد پرسپولیس قابل گفتن است؛ ابتدا شرایط نامناسب این تیم در برنامه‌های تهاجمی است که علیرغم مالکیت توپ و زمین و درصد قابل قبول پاس‌های سالم، کمترین موقعیت را روی دروازه حریفان از جمله استقلال ایجاد کرده و گل‌های اخیر این تیم بیشتر از آنکه حاصل تاکتیک پرسپولیس باشد، ثمره اشتباهاتی که مدافعان حریف مرتکب شده‌اند. موضوع دوم به ترکیب این تیم مربوط می‌شود؛ اینکه در بازی مهمی چون دربی از محمد عمری و امید عالیشاه به‌عنوان بازیکن جایگزین استفاده می‌گردد و اینکه پرسپولیس بیش از حد استاندارد به مهدی ترابی وابسته است، مشکلاتی است که اندک اندک قرمزپوشان را از تخت قهرمانی پایین آورده و شاید فصل را از آنان بگیرد. این نکته را می‌توان در مصاحبه‌های بعد از بازی مربیان و بازیکنان این تیم ملاحظه کرد.
استقلال همچنان متوسط
هرچند جواد نکونام توانسته است به استقلال کم مهره فصل جاری ریتم و نظم مناسبی بدهد اما این استقلال هنوز هم متوسط بازی کرده و اشتباهات مرگ‌باری را در تمام خطوط دارد. به عبارتی استقلال مدل نکونام با شرایط موجود نمی‌تواند مدعی اول قهرمانی باشد. اما آنچه در دربی اخیر بیشتر مشهود بود اینکه نکونام آنالیز مناسبی از شرایط بازی کرده و می‌دانست برای موفقیت چگونه عمل کند. آبی‌پوشان هرگز بی‌مهابا و بدون برنامه حمله نکردند. آنها حتی مالکیت توپ را فدای تمرکز بالا نمودند و به همین علت کمترین موقعیت را به حریف دادند. " گل پرسپولیس مرهون اشتباه مرگبار خط دفاعی و دروازبان استقلال بود." با این حال شاگردان نکونام در یک‌سوم دفاعی پرسپولیس توانایی دور زدن مدافعان این تیم را نداشته و به علت فقدان بازیساز، تمام توپ‌هایی که در پشت هجده قدم پرسپولیس به بازیکنان استقلال رسید، خطر چندانی را روی دروازه قرمزپوشان ایجاد نکرد. استقلال در ده دقیقه انتهایی بازی که با اعلام داور دوازده دقیقه به آن اضافه شد، برای جبران نتیجه، انتحاری بازی کرد و چند صحنه خطرناک نیز روی دروازه بیرانوند بوجود آورد و دست آخر به لطف پنالتی از شکست گریخت.
سیستم وار و وضعیت داوری
قبل از بازی این تفکر وجود داشت که با وجود "وار" داوران، بازیکنان و هواداران با آرامش بیشتری به بازی بپردازند. اما آنچه در بازی دربی دیده شد، نه تنها آرامش نبود که گاهی برهم ریختگی " شاید هیجان زدگی" و ناشیانه‌هایی بود که صرفا موجب وقفه‌های فراوان در بازی شده بود. آنچه مسلم است اینکه فوتبال ایران به هیچ عنوان زیرساخت‌های مربوط به این سیستم را چه به لحاظ سخت افزاری و چه نرم افزاری و آموزش‌های کافی ندارد و نتیجه آن همان چیزی بود که در دربی اخیر اتفاق افتاد. موعود بنیادی فر در این بازی هرچند به اکثر صحنه‌های نزدیک بود اما بیش از حد خود را به اتاقک " وار" وابسته کرده و این موضوع تمرکز کل تیم داوری را از بین برده بود. کارت زرد امید حامدی فر و روزبه چشمی همانقدر اشتباه بود که خطای واضح حامدی فر روی سرلک از دید داور پنهان ماند. تعلل و طولانی شدن در ارتباط با کمک داوران ویدیویی نیز از نکات قابل توجهی بود که به ندرت در بازی‌های دیگر کشورها اتفاق می‌افتد. با این حال تجربه غریب " وار" آن چیزی نبود که مورد انتظار دوستداران فوتبال است.
تماشاگران در مسیر نادرست
هوادار ایرانی از هر طیف و رنگی که باشد، مایل نیست مسیر درست را انتخاب کند. تمام آنچه از بداخلاقی‌ها و پرتاب بطری و فحاشی‌ها در این بازی دیده شد، قصه فرهنگی است که نیامده است از فوتبال لذت ببرد. دامنه این بینش گاهی به مربیان و بازیکنان و حتی بعضی از مدیران نیز کشیده شده و با اظهار نظرهای عجولانه به متشنج‌تر شدن اوضاع منجر شده است. بخشی اعظمی از آنچه باعث شده است بازیکنان با احتیاط بیش از حد، نود دقیقه فوتبال را پشت سر بگذارند و بازی‌های دربی همچون دربی اخیر کم گل باشد، به همین تفکر مخرب بازمی‌گردد. تصور اینکه روزی شهرآورد سرخابی‌ها شناور، پرگل و کم تنش برگزار شود، با چنین جو هواداری غیر ممکن است.
حواشی همیشگی
بعد از بازی همچنان حواشی شهرآورد تهران ادامه دارد. هواداران هنگام خروج از استادیوم از خجالت یکدیگر درآمده و مربیان و بازیکنان با طعنه‌های درست و نادرست سعی در توجیه خود دارند. داستان هاشمی نسب تمامی ندارد و مصاحبه‌های تخریبی در حال برگزاری است. در اردوگاه قرمزها اکثر بازیکنان و مربیان از سیستم "وار" انتقاد کرده و معتقدند که صحنه‌های بازبینی شده معمولی بوده و احتیاج به کنترل آن نبود. اما استقلالی‌ها از اینکه تنها گل آنان به مدد "وار" بدست آمده از آن تعریف و تمجید کرده‌اند. این داستان مسلما تا هفته‌ها بعد مستمسکی برای توجیه ناکامی‌ها هم خواهد بود. حواشی همیشگی که بعد از هر بازی به خصوص شهرآورد مهم پایتخت به بهانه‌های گوناگون ایجاد شده و صرفا شرایط تیم‌ها را تحت تأثیرات منفی خود قرار می‌دهد.
دربی به شرط "وار"
به هرحال دوستداران فوتبال در ایران، دربی با چاشنی " وار" را هم ملاحظه کردند. اما کیفیت متفاوتی را در هیچ دقیقه‌ای از بازی ندیدند. در حقیقت دربی به شرط " وار" متضمن تغییر و ارتقاء کیفیت نیست. گاهی همین سیستم کمک داور ویدیوئی اگر به شکل افراطی "آنچه در شهرآورد ایران رخ داد" مورد استفاده قرار بگیرد، جذابیت‌های بازی را کاهش می‌دهد. اگر حساسیت‌های منحصر به فرد دربی ایران همچنان باقی بماند و دو تیم برای پیروزی و یا فرار از شکست، کیفیت بازی را قربانی نتیجه بکنند، سیستم "وار" و هر تکنولوژی دیگری قادر نیست شرایط آن را بهبود ببخشد.
نویسنده: حسن صانعی پور
نظرات بگذارید...