به گزارش هواداری نیوز؛ حاج كاظم اوليايی كه اين روزها با جمع كردن بخش اعظم پيشكسوتان استقلال سخت در تلاش است تا بخش خصوصی در ورزش را معنادار كند و سهمی از استقلال را نصيب مردان قديمی اين باشگاه نمايد! سه دهه قبل مديرعامل استقلال بود كه در برهه‌ای به‌دليل نتايج ضعيف آبی‌ها، انتقادهای زيادی به‌ويژه روی سكوها نسبت به عملكرد وی وجود داشت و خواهان بركناری وی بودند.
در يكی از همان روزها از آقای اوليايی كه انصافا فردی كوشا و فعال و البته علاقه‌مند به خدمت در فوتبال است؛ سؤال كردم: حاج آقا! چرا در برابر چنين هجمه و توهينی حاضر به ترك صندلی مديريت باشگاه نيستی؟
حاج آقا كه كارمند وزارت كشور بود پاسخ جالبی داد! گفت؛ مگر اين مردم مرا آوردند كه حالا بايد با شعار آن‌ها بروم؟ آن‌هايی كه مرا آوردند، وقتش بشود خودشان مرا می‌برند.
حرف حاجی كاملا درست بود و هجمه سكوها هيچ نقشی در بركناری ايشان در آن دوره ايفا نكرد!
چند سال پيش كه مرحوم عباس انصاری‌فرد به عنوان پاك دست‌ترين و به عبارتی با معرفت‌ترين و فوتبالی‌ترين مديرعامل تاريخ باشگاه پرسپوليس (روحش شاد و يادش گرامی) برای مقطعی و برای بار چندم مديرعامل اين باشگاه شده بود، از او سؤال كردم برای چی اين مسئوليت را در اين شرايط قبول كردی؟ مرحوم حاج عباس آقا كه رياست حراست سازمان تربيت بدنی را در سابقه خدمتی خود داشت! گفت، به من گفتند برو و سعی كن جو ورزشگاه را به گونه‌ای آرام كنی كه صدايی از سكوها بلند نشود.
همين جمله را بعدها و در سال ٨٨ هم از زبان حاج حبيب كاشانی شنيدم و هم چند سال قبل از ايرج عرب. رويانيان هم كه يك نظامی بود.
با اين مقدمه می‌خواهم بپرسم؛ وظيفه جعفر سميعی و سپس مجيد صدری (كه الحق او يك مدير اقتصادی و به عبارتی حرفه‌ای و كاركشته بود) و اكنون رضا درويش چه بوده است؟
چرا تا پيش از اين سه نفر ساير مديران قبلی همواره عملكرد مديرقبل از خود را نقد می كردند و مدعی پرداخت خسارت و بدهی آن ها بودند، اما اين سه نه تنها در مقام تخريب يكديگر بر نيامدند بلكه فارغ از صدری -كه تأكيد می‌كنم- همچون مهندس امير عابدينی و داريوش مصطفوی مديری با صلابت و دارای شاخص و اخلاق حرفه‌ای بود تقريبا نسبت به پوشش يكديگر بر آمدند!؟
اكنون با توجه به جميع جهات، اين سؤال مطرح است كه با وجود هجمه فراوانی که عليه درويش وجود دارد، چه زمانی قرار است حكم بركناری او صادر شود؟ اينكه از منظر چسبيده‌های به ورزش(!) در جو يا موج مردم نبايد تصميم گرفت، پذيرفتنی! اما اين موج چه زمانی قرار است به ساحل برسد؟ سكوها آرام نيست! همين.
نویسنده: مجید سعيدی
نظرات بگذارید...