بن‌بست سیاستِ درهایِ بسته

بن‌بست سیاستِ درهایِ بسته
ابطال انتخابات فدراسیون کشتی را می‌توان تداوم حاشیه‌هایی تلقی کرد که طی چند سال گذشته گریبان این ورزش را رها نمی‌کند. منشا این حواشی را نیز می‌توان در یک جمله خلاصه کرد؛ به بن‌بست رسیدن سیاست درهای بسته فدراسیون کشتی.

محمدرضا کاظمی/ به گزارش هواداری نیوز؛ ابطال انتخابات فدراسیون تازه‌ترین و جدی‌ترین حاشیه‌ای است که گریبان این مجموعه پرهیاهو را گرفته، هر چند ممکن است رای اولیه دادگاه در مرحله تجدید نظر تغییر و یا به واسطه پاره‌ای ملاحظات مسئله رفع و رجوع شود با این وجود باید اذعان کرد منشا و مبدا مشکلات امروز ورزش اول حاصل سیاست‌هایی است که نسبت به مصالح این ورزش بی‌توجه است. عامل این سیاست تفکری است که یک روز از سوی سرمربی وقت به دخالت در امور فنی متهم می‌شود و روز دیگر که نتیجه مطلوب کسب نمی‌شود آدرس سرمربی تیم ملی را نشان می‌دهد بی آنکه نقش و مسئولیت خود را در نظر بگیرد!

اینکه کارنامه کشتی خصوصا رشته آزاد در جهانی صربستان چندان موفقیت‌آمیز نبود بر کسی پوشیده نیست. جایی که آش آنقدر شور شد که رییس فدراسیون نیز با یک جای‌خالی توپ را به زمین کادر فنی انداخت. فراموش نکنیم در صربستان تنها کشتی آزاد ناکام نبود بلکه نتایج کشتی فرنگی نیز رضایت علاقه‌مندان را فراهم نکرد. جایی که روس‌ها تقریبا میدان را خالی کرده بودند و پیشاپیش انتظار می‌رفت تیم‌های ما بدون دردسر قهرمان دنیا شوند اما در پایان زیر دست آمریکا و جمهوری آدربایجان قرار گرفتیم. این نتایح در حالی به دست آمد که تعدادی از عنوان‌داران جهانی ایران از جمله حسن یزدانی شکست سنگینی را متحمل شدند.

اعزام بی‌درنگ کشتی‌گیران به بازی‌های آسیایی و نتایج نسبتاً قابل‌قبولی که در چین به دست آمد موقتاً اذهان عمومی را از ناکامی کشتی در صربستان و پیش از آن رقابت‌های قهرمانی قاره آسیا  منحرف کرد. در هانگژو اگرچه نتایج آزاد و فرنگی‌کاران بهتر از آوردگاه جهانی بود اما در یک جمع‌بندی کلی و مقایسه تطبیقی، عملکرد کشتی در این دوره با دوره‌های گذشته خصوصا المپیک قاره‌ای سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۴، نتیجه می‌گیریم که در هانگژو پسرفت داشتیم. به این ترتیب فدراسیونی که بیش از هر دوره‌ای بر شیپور برتری طلبی، ادعا و تفاخر دمیده برخلاف مشی و ادعاهایی که داشته در اداره امور کشتی کم توان نشان داده است. به عبارت دیگر و علی‌رغم اینکه رییس کنونی فدراسیون بارها شیوه مدیریت و تفکرات خود را برتر از پیشینیان قلمداد کرده اما آمار و ارقام حکایت از این واقعیت دارد که کشتی ایران طی سال‌های اخیر پیشرفت مورد انتظار را نداشته است.

تصور این ناکامی ها نزد کسانی که حقایق را در خشت خام می‌دیدند چندان دشوار نبود اما عده‌ای از تازه واردها با زیر پا گذاشتن منزلت نویسندگی و مقام نقد، مسئولین فدراسیون را چنان گمراه کرده بودند که پیشاپیش جام قهرمانی جهان را برای خود کنار گذاشته بودند. جالب آنکه همین افراد پس از ضعف عملکرد کشتی در جهانی صربستان جای اینکه به خود آمده و در راستای بزرگداشت ورزش اول کادر فنی و مسئولین فدراسیون را در بوته نقد قرار دهند قلم‌های خود را به بهای یک سفر غلاف کرده و عظمت کشتی را فدای خوشایند مسئولین فدراسیون کردند. تردید نداشته باشید اگر در به همین پاشنه بچرخد و سکانداران فدراسیون در روش های منسوخ خود تجدید نظر نکنند کسب نتیجه در المپیک پاریس هم دشوار خواهد بود.

ضعف عملکرد کادر فنی

کتمان نمی‌توان کرد پس از رییس فدراسیون، مدیر تیم‌های ملی باید پاسخگوی عملکرد زیر مجموعه خود باشد اما از آنجایی که سلسله مراتب در کشتی چندان جدی گرفته نمی‌شود در نتیجه گویا حکم مدیریت تیم‌ها تشریفاتی بوده و مدیر تیم‌های کشتی آزاد در اغلب میادین مهم کنار تیم ملی بزرگسالان حضور نداشته است با این وصف باید نتایج فنی آزادکاران را متوجه کادر فنی و در راس آن سرمربی تیم ملی کرد. این تقسیم وظایف براساس میزان مسئولیت و پاسخگویی افراد قابل توجیه است. به این ترتیب بیشترین مسئولیت پس از رییس فدراسیون متوجه پژمان درستکار خواهد بود چرا که پیشاپیش رییس فدراسیون با این استدلال که در امور فنی دخالت ندارد توپ را به زمین کادرهای فنی و شخص سرمربی انداخته بود. اما همانطور که جامعه کشتی اطلاع دارند کادر فنی هم پاسخی به چگونگی  موظف به پاسخگویی نمی داند. جالب اینکه مسئولین فدراسیون هم بر پاسخگویی مربیان تاکید نمی کنند.

غیر پاسخگو بودن مسئولین فدراسیون و کادر فنی یک سوی قضیه است و سوی دیگر هنوز خستگی سفر چین از تن سرمربی تیم آزاد خارج نشده هدایت تیم امید به دست وی سپرده می شود تا راهی میدان جهانی شود! بحث بر سر شخصیت حقیقی افراد نیست بلکه سخن از مسئولیت و جایگاه حقوقی کسانی است که باید در برابر میلیون ها علاقه مند ورزش خصوصا کشتی پاسخگو باشند.دارند  همه می دانند ما دهها مربی توانمند و کارآزموده داریم که می توانند در راس تیم های ملی کشتی منشا موفقیت باشند اما مسئولین فدراسیون هیچکدام از آنها را به خدمت فرا نمی خوانند.

از سوی دیگر، مدت هاست نام و نشانی از مدیر تیم های ملی در میان نیست. او نه در مسابقات جهانی بزرگسالان حاضر بود، نه به چین اعزام شد و نه کنار تیم ملی امید خواهد بود. روشن نیست نقش وی تا کجا و چگونه تعریف شده که نمی تواند در مواقع حساس تجربیات خود را در اختیار کشتی گیران قرار دهد؟ در رابطه با عملکرد کشتی طی رقابت های جهانی و بازی های آسیایی بازهم خواهیم نوشت.



نظرات بگذارید...

Top