محمدرضا کاظمی/ به گزارش هواداری نیوز؛ در راستای مشکلات و کم و کاستی های ورزش بارها گفتیم و نوشتیم که چشم انداز عملکرد ورزش در بازی های آسیایی هانگژو امیدوار کننده نیست، با این وجود و مطابق معمول، برخی از مسئولین ورزش با تکیه بر کارشناسان همسو چنان فریفته شده بودند که سخن از کسب حداقل ۱۵ تا ۱۷ مدال طلا و جایگاه چهارم و پنجم جدول رده بندی به میان می آوردند. آنها امید داشتند چینی های میزبان با کسب اغلب مدال های رنگارنگ به نوعی رقبای سنتی ما در بازی های آسیایی را کنار زده و فضا را برای ارتقا ورزش ایران فراهم سازند غافل از اینکه اگر پنجه چینی ها برای در آوردن مدال از دست حریفان گشوده بود اما آنان در  مصاف با ما نیز چندان سخاوت و مهربانی نشان ندادند. بدیهی است با توجه به مشکلات موجود در ساختار ورزش، از جمله ضعف مدیریت، نبود سازماندهی و برنامه ریزی اصولی، سپردن سکان هدایت به دست چهره های ناشناخته و غیر مقبول، بی توجهی نسبت به شایسته سالاری، کمبود بودجه و کاستی های فراوان دیگر، انتظار دستیابی به  نتیجه بهتر بیهوده بود. مگر اینکه شانس و اقبال موجبات ارتقا را فراهم می کرد تا مسئولین ورزش چند صباح دیگر چون کبک سر در برف کنند.

کاروان ورزش ایران در جاکارتا با کسب ۶۱ مدال  که ۲۰ مدال آن طلا بود در جایگاه ششم ایستاد اکنون اما  پس از گذشت ۵ سال (یک سال به خاطر کرونا عقب افتاد) ۵۴ مدال کسب کردیم، یعنی ۷ مدال ارزشمند طلا را از کف دادیم و یک پله تنزل داشتیم. شانس آوردیم یک طلا از تایلندی ها بیشتر گرفتیم چرا که در صورت اندکی تعلل نه زیر دست تایلندی ها قرار می گرفتیم بلکه از سوی بحرین هم تهدید می شدیم. بی گمان هیچکدام از مسئولین فعلی کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش زیر بار نتیجه نازل کنونی نخواهند رفت. شاید آنان برای ادعای خود دلایل محکمی داشته باشند که مهمترین آن زمان کوتاه مسئولیت است. این ادعا مقرون به حقیقت خواهد بود زیرا در فضایی که فرد محوری جای برنامه محوری و نگاه ملی را بگیرد، یقینا با تغییر افراد فعالیت ها نیز دچار اختلال خواهد شد. همین استدلال کفایت می کند تا دست اندرکاران کنونی کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش بتوانند به سهولت هر چه تمام، ناکامی این دوره از بازی های آسیایی را توجیه کنند.

جای خوشحالیست بانوان ورزشکار ما حضور پیروزمندانه و موفقیت آمیزی در هانگژو داشتند. آنها نه تنها اولین و آخرین مدال کاروان ورزش کشو مان را به دست آوردند بلکه با کسب ۱۷ نشان ارزشمند در رشته هایی چون دوچرخه سواری، کاراته، تکواندو، اسکیت، قایقرانی، ووشو، کوراش  توانستند علی رغم  تعداد کمتر در مقایسه با مردان، قریب به یک سوم مدال های کاروان اعزامی را از آن خود کنند. دختران ایران در جاکارتا ۲۰۱۸ با وجود تعداد نفرات بیشتر همین تعداد مدال را کسب کرده بودند هر چند آن دوره  یک طلا در کارنامه خود ثبت کردند اما در هانگژو با وجود تعداد نفرات کمتر علی عملکرد قابل قبولی داشتند. در این میان فدراسیون ووشو بهترین عملکرد را داشت و توانست در قالب دو تیم ووشو و کوراش نمایش دلپذیری ارائه کند. قایقرانان، شطرنج،پینگ پونگ، کبدی، سنگ نوردی، والیبال (در غیاب نفرات اصلی تیم ژاپن) هم کارنامه خوبی داشتند. کشتی تفاوت چندانی نسبت به دوره قبل نداشت و جودو، وزنه برداری، شمشیر بازی، تیراندازی، تکواندو و حتی وزنه برداری در حد انتظار ظاهر نشدند که جای بررسی دارد.

مسئولین ورزش چه خواهند کرد؟

همانطور که اشاره شد کلیت ورزش ما در هانگژو نسبت به چهار سال گذشته تنزل پیدا کرد . این تنزل در هر دو بخش کمی و کیفی کاملا مشهود و بیانگر این واقعیت است که سیاست های مسئولین علی رغم ادعا های فراوان چندان  کارساز و موثر نبوده است. در راستای بیان ناکارآمدی سیاست های کلان مسئولین ورزش می توان به مواردی چون عدم نظارت بر عملکرد فدراسیون ها، بلاتکلیفی مدیریتی تعداد قابل توجهی از آنها، خودمختاری و خودمحوری و گماردن افراد ضعیف در راس برخی از این مجموعه ها به واسطه تسهیل مهندسی انتخابات و مواردی متعدد دیگر، شرایطی فراهم ساخته تا مسئولین فدراسیون ها به جای تلاش و رقابت جهت پیشبرد اهداف و برنامه ها در اندیشه جناح بندی و گرایش به سمت و سوی کمیته ملی المپیک، وزارت ورزش یا افراد با نفوذ در بخش های دیگر ورزش برآیند. تردید نکنید چنانچه وزیر جدید ورزش این فضا و این شرایط را تغییر ندهد ویا دست اندرکاران کمیته المپیک نگاه جدیدی به دور و بر خود نداشته باشند انتظار عملکرد موفقیت آمیز در المپیک پاریس یا دوره بعدی بازی های آسیایی خوش بینانه خواهد بود.

اینکه مطابق سنوات گذشته ستادی از عوامل ناکامی جهت بررسی دلایل تنزل در هانگژو تشکیل و در پایان بدون اخذ نتیجه به کارخود پایان دهد دردی از ورزش دوا نخواهد کرد. انتظار می رود وزیر ورزش بلافاصله پس از بازگشت کاروان ورزش و در گام نخست اقدام به ترمیم گسست های موجود در وزارتخانه تحت مسئولیت خود کند. در همین راستا مواردی چون تغییر یا تقویت نیروها، سازماندهی امور، تدوین برنامه های اصولی، نظارت بر عملکرد فدراسیون ها، تعیین تکلیف فدراسیون های بلاتکلیف و تسهیل حضور نیروهای کارآمد و امتحان پس داده در راس رشته های ورزشی می تواند در دستور کار قرار گیرد. همین نسخه با اندک تغییراتی می تواند مورد توجه و دقت نظر دست اندرکاران کمیته ملی المپیک قرار گیرد. مرکزی که لشکری از عوامل ریز و درشت را به عنوان همراه راهی چین کرد بی آنکه مشخص شود این افراد چه نقش و جایگاهی در تیم های ورزشی ایفا کردند و اصلا حضور آنان چه منفعتی برای ورزش داشته است.

در ارتباط با نتایج عملکرد کاروان ورزش کشورمان در هانگژو و جایگاه متزلزل ایران در جدول رده بندی که تنها با یک طلای بیشتر و البته مجموع تعداد مدال های کمتر به سختی توانستیم تایلند را پشت سربگذاریم حرف و سخن بسیار است که تلاش خواهیم کرد در فرصتی دیگر به ابعاد دیگر این ناکامی اشاره کنیم.