اصغر قلندری/ به گزارش هواداری نیوز؛ نصب تصاویر شهیدان در بالای جایگاه محل آزمون ورزشکاران پرورش اندام (بادی بیلدینگ) بوده که شوربختانه رعایت نشده بود! ضعف داوری نیز باعث گردید تا رضا بیرانوند شرکت کننده ای از خطه لرستان که خود نیز از خانواده ایثارگران است بی اطلاع از محتوای تصاویر قاب گرفته که (بارها بر اثر برخورد افرادی که برای ارائه برگه آرا) سرنگون می شدند، ندانسته مرتکب گناهی شد که باید گفت قربانی ندانم کاری برگزارکنندگان و داوران مسابقات گردید که درواقع، مسبب اصلی آن هلاهل بر کارگزاران، شخص جنابعالی بوده اید.

اینجاست که باید بگوییم پاره‌ای از مدیرانی که در رأس فدراسیون‌های ورزشی قرار می گیرند، شخصیتی در حد و اندازه مقام خود ندارند و با نصب تصاویر شهیدان و تعریف های بیجا در صددند چنان فضایی ایجاد کنند تا ضمن مطرح کردن خود، تصور کنند که هیچ کس به اندازه آن ها کاربلد نیست!

امروزه رنج بزرگ ورزش کشور ما حضور همین قبیل مدیرانی است که ظاهری ورزشی دارند و با تصمیم های نادرست خود عامل بروز اتفاقاتی می شوند که نمونه ای از آن را در برگزاری مسابقات پرورش اندام شاهد شدیم که یکی از شرکت کننده های معترض به ضعف داوری، بدون اطلاع از تصاویر داخل قاب عکس هایی که پشت به وی و در محل نامناسبی که اصلاً در شأن شهدای عالیقدر نبوده قرار داده بودند، ندانسته مرتکب گناهی می شود که در حقیقت از فرط عصبانیت و ناخواسته صورت گرفته است.

آقای نصیرزاده زاده... بهتر نبود عکس شهدا را در جایگاه رفیع تری قرار می دادید و بجای پاک کردن صورت مسئله با صدور حکم محرومیت دوساله فی المجلس، برای قضاوت این مسابقات حساس و مهم قهرمانی کشور از وجود بزرگان و داورانی استفاده می کردید که مورد وثوق و تأیید همگان هستند و هیچ ورزشکاری جرأت اعتراض به رأی آنان ندارد، نظیر استاد سعید بیضاوی که علاوه بر سوابق داوری می توانستید از ایشان به عنوان مدرس کلاس داوری نیز مورد استفاده قرار دهید و یا از داوران بین المللی و شاخصی  همچون استاد حاج عباس اسماعیلی، استاد زحمت کش و آقایان درخشان، سید جواد برزه،  امید جبلی، مجید دانیالی، جهانبخش مریدیان، احمد فرّهی،  حسین طباطبائی، احمد پایدار،  جهانبخش فریدیان، مهدی کامران، خسرو محمدی و... در این رقابت‌ها استفاده می کردید؟

اما شما چه کردید؟ داورانی را بکار گماردید که سهواً یا عمداً با رأیی که احتمالاً اشتباه بوده و ایجاد جاروجنجال و نارضایتی در ورزشکاران شده و در حق یک ورزشکار شهرستانی اجحاف کردند تا از کوره در رفته و از فرط عصبانیت مرتکب خطایی شده که معلول ضعف داوری و رأی نادرست داوران بوده است. داورانی که سلیقه‌ای و گاه با رفیق بازی چنین هجمه ای را بوجود می آورند و انتظار دارند در برابر رأی نادرستشان، ورزشکار سکوت کند و مطیع ناداوری ها باشد!

 به نظر شما واقعاً قضاوت داورانی که برای این مسابقات مهم انتخاب کرده بودید درست بوده و از جمله قاضیان بی‌طرف و قابل اعتماد شما بودند؟ آقای نصیرزاده... محض رضای خدا، حدأقل برای حفظ شخصیت خودتان از اساتید داوری و پیشکسوتان رشته پرورش اندام سؤال کنید که قضاوت داوران این دوره از مسابقات عادلانه بوده است یا خیر؟ بنده به عنوان پدر شهید و عضو کوچکی از خانواده ایثارگران بعد از مشاهده حرکت توهین آمیز رضا بیرانوند قدری احساسی شدم و قلمم تا حدودی تند نوشت و چاره ای جز آنچه که نوشتم در آن شرایط نداشتم اما وقتی صحبت های شاهدان عینی را شنیدم و پی به حقایق بردم، جنابعالی و زیر مجموعه تان را مقصر بروز این ناهنجاری می دانم! درواقع، گله اصلی را باید از جنابعالی داشت که چرا در این امر مهم مدیریت نکردید تا چنین فضایی بوجود آید و کار به اینجا کشیده شود!؟ اگر توان اداره امورات خود را ندارید که لازم است بهایی برای آن گماشت! و اگر خود را شایسته پست ریاست فدراسیون پرورش اندام جمهوری اسلامی ایران می دانید بهتر است در برگزاری مسابقات، افراد شایسته تری را در کادر اجرایی و داوری بگمارید تا شاهد بروز چنین حوادث ناخوش آیندی نباشیم و فرد بی گناهی را به مسلخ نفرستیم!

اگر قرار است در ورزش ما صداقت حاکم باشد و با رعایت عدل و انصاف حکمی صادر شود و برای تبرئه اشتباه خود فرد بی‌گناهی را به جرم گناه بی‌گناهی محاکمه نکنیم باید به صداقت کاری خود نیز واقف و مطمئن باشیم.

البته ورزشکاران ما هم باید بدانند که مهم تر از من و ما، حفظ حرمت های اجتماعی، فرهنگی ورزشی و فراتر از آن نام ایران اسلامی است که در میادین گوناگون داخلی، آسیایی و جهانی باید حفظ و  ادب و نزاکت رعایت شود و هرکدام از ما در این اندیشه باشیم که چگونه پرچم مقدس کشورمان را به اهتزاز در آوریم تا دل مردم ایران را شاد کنیم که بالاتر از آن چیزی نیست. البته گاهی هم غرور چنان گریبانگیر پاره ای از ورزشکارانمان می شود که ناخواسته حرکتی را مرتکب می شوند که در شأن ورزش ما نیست و مجبور به عذرخواهی می شوند! بهتر است که ورزشکاران ما خود را وارد مسائل حاشیه‌ای نکنند. در هر حال، به نظر می رسد ورزش ما نیاز به آرامش و حفظ شئونات اخلاقی دارد که در این بین مسئولیت رؤسای فدراسیون‌ها را سخت تر می کند .

البته همانطور که اشاره شد برخی از مدیرانی که شرایط متزلزلی دارند و برای اینکه افکار عمومی را نسبت به اشتباهاتشان منحرف کنند (بدون پی بردن به حقایقی  که باعث بروز اتفاقات جبران ناپذیر، بر اثر ناداوری ها می شود)، هیزم بیارِ آتشی می شوند که خود برافروخته اند!