مدیرمسئول/ به گزارش هواداری نیوز؛ خبری که خیلی کوتاه، فوری و به‌‌یکباره اعلام شد، اما به‌‌سرعت فضای مجازی و اقسامِ واکنش‌‌ها از اصحاب رسانه، کارشناسان، تحلیلگران، فوتبالدوستان و... را درنوردید. عده‌‌ای معتقدند یکی از دلایل اصلی این تصمیم، شرایط خاص سیاسی-امنیتیِ حال حاضر کشور و مخاطراتِ احتمالی آتی است و از طرفی، برخی دیگر گمان می‌‌کنند همۀ این‌‌ها بهانه‌‌ای برای سرپوش‌‌گذاشتن بر اهمال‌‌کاری فدراسیون و عواملِ مربوطه در نوسازی ورزشگاه آزادی، نیاوردنِ وار(کمک داور ویدیویی VAR) و... است؛ چرا که مشکلاتِ ورزشگاه آزادی آنچنان لاینحل و پیچیده نبود که رفع و رجوع‌‌اش اینچنین به درازا بکشد. برخی دیگر هم به مسئلۀ دیگری اشاره دارند؛ دست‌‌دست‌‌کردنِ تصمیم‌‌سازان برای یافتن راهِ حلی مناسب و درخور برای مسئلۀ «ورودِ زنان به ورزشگاه» در مواجه‌‌شدن با فیفا و خطراتِ احتمالیِ آن.

اگرچه از منابع گوشه و کنار اینطور برمی‌‌آید که هدف دو باشگاه و بالاتر از آن، فدراسیون فوتبال از برگزاری دربی 102 در قطر، درآمدزایی از حق پخش و بلیت‌‌فروشی(گمانه‌‌زنی‌‌ها از بلیت 100 دلاری می‌‌گوید!) و استفاده از VAR جهتِ برگزاری یک دربیِ بی‌‌دردسر و فاقد اعتراض به مسئلۀ داوری بوده، اما در این تصمیمِ ناگهانی هم همچون دیگر قاطبۀ تصمیمات فدراسیون‌‌نشینان، کمتر رد و نشانی از تعقل و تفکر دیده می‌‌شود! آخر کدام لیگِ معتبر یا حتی نیمه‌‌حرفه‌‌ای در دنیا را دیده‌‌اید که یکهو تصمیم بگیرد به دو تیمِ پایتختش بگوید جُل‌‌وپلاس را جمع کنید، قرار است بازی‌‌تان در کشورِ دوست و همسایه برگزار شود!؟ بشخصه به یاد ندارم هیچ کشوری برای مهم‌‌ترین و پرمخاطب‌‌ترین بازیِ لیگش که به‌‌نوعی ویترینِ آن محسوب می‌‌شود چنین تصمیمی اتخاذ کرده باشد.

القصه؛ با وجود تکذیبِ یک خبرگزاری، پیگیری‌‌های جدی‌‌ترِ ما و بسیاری دیگر از رسانه‌‌ها نشان می‌‌دهد که ادعای مجریِ صداوسیما گزاف نبوده و گویا مذاکراتی جدی بین رؤسای فدراسیون فوتبال ایران و قطر برای برگزاری شهرآورد پایتخت بین استقلال و پرسپولیس در دوحه انجام شده و حتی احتمال دارد این بازی حساس در ورزشگاه لوسیل -ورزشگاهِ فینال جام جهانی- برگزار شود و به همین منظور، هفتۀ گذشته مهدی تاج در این خصوص صحبت‌هایی را با رئیس فدراسیون قطر انجام داده است. البته که هنوز هیچ‌‌چیز قطعی نیست. فلذا عقل و البته، تجربۀ سال‌‌ها دنبال‌‌کردنِ فوتبالِ این‌‌مملکت به ما نشان داده که تا لحظۀ آخر نیز بایستی آمادگی عجیب‌‌ترین و خلق‌‌الساعه‌‌ترین تصمیم‌‌ها و ایده‌‌ها را هم داشته باشیم...